บาร์โค้ดคืออะไร?

บาร์โค้ด (มักถูกมองว่าเป็นคำเดียว บาร์โค้ด) คือภาพขนาดเล็กของเส้น (แท่ง) และช่องว่างที่ติดอยู่กับรายการของร้านค้าปลีก บัตรประจำตัว และไปรษณีย์เพื่อระบุหมายเลขผลิตภัณฑ์ บุคคล หรือที่ตั้งเฉพาะ รหัสใช้ลำดับของแถบแนวตั้งและช่องว่างเพื่อแสดงตัวเลขและสัญลักษณ์อื่นๆ สัญลักษณ์บาร์โค้ดโดยทั่วไปประกอบด้วยห้าส่วน: โซนเงียบ อักขระเริ่มต้น อักขระข้อมูล (รวมถึงอักขระตรวจสอบเพิ่มเติม) อักขระหยุด และอีกโซนเงียบ

การใช้บาร์โค้ดประเภทหนึ่งในช่วงต้นของอุตสาหกรรมได้รับการสนับสนุนโดยสมาคมการรถไฟอเมริกันในช่วงปลายทศวรรษ 1960 พัฒนาโดยโทรศัพท์ทั่วไปและอิเล็กทรอนิกส์ (GTE) และเรียกว่า KarTrak ACI (การระบุรถยนต์อัตโนมัติ) โครงการนี้เกี่ยวข้องกับการวางแถบสีในชุดค่าผสมต่างๆ บนแผ่นเหล็กซึ่งติดอยู่ด้านข้างของรางรถไฟ รถยนต์แต่ละคันใช้แผ่นป้ายสองแผ่น ข้างละแผ่น โดยจัดเรียงแถบสีเพื่อเข้ารหัสข้อมูล เช่น ความเป็นเจ้าของ ประเภทของอุปกรณ์ และหมายเลขประจำตัว[1] เครื่องสแกนข้างรางจะอ่านเพลตซึ่งอยู่ที่ทางเข้าลานจำแนกประเภทขณะที่รถกำลังเคลื่อนผ่านไป[2] โครงการถูกละทิ้งหลังจากผ่านไปประมาณสิบปีเนื่องจากระบบพิสูจน์แล้วว่าไม่น่าเชื่อถือหลังจากใช้งานเป็นเวลานาน

บาร์โค้ดประสบความสำเร็จในเชิงพาณิชย์เมื่อถูกใช้เพื่อทำให้ระบบชำระเงินของซูเปอร์มาร์เก็ตเป็นอัตโนมัติ ซึ่งเป็นงานที่พวกเขาเกือบจะเป็นสากล การใช้งานได้แพร่กระจายไปยังงานอื่นๆ มากมายที่เรียกโดยทั่วไปว่าการระบุอัตโนมัติและการเก็บข้อมูล (AIDC) การสแกนบาร์โค้ด UPC (Universal Product Code - UPC) ครั้งแรกในบริษัท Wrigley Company Chewing Gum ในเดือนมิถุนายน พ.ศ. 2517

ประเภทของบาร์โค้ด

บาร์โค้ดต้องมีขนาดเท่าไหร่?

โดยทั่วไปแล้ว ยิ่งบาร์โค้ดที่ใหญ่มากเท่าไหร่ก็ยิ่งสแกนได้ง่ายขึ้นเท่านั้น อย่างไรก็ตาม อุปกรณ์อ่านบาร์โค้ดส่วนใหญ่สามารถสแกนรูปภาพที่มีขนาดเล็กพอที่จะใส่ลงในนามบัตรได้ เช่น แน่นอนว่าสิ่งนี้ถือว่าคุณภาพของภาพนั้นดี

รูปแบบไฟล์บาร์โค้ด

คุณสามารถใช้รูปแบบไฟล์ต่อไปนี้เมื่อสร้างบาร์โค้ด ::
PNG ไฟล์
JPG ไฟล์
PDF ไฟล์
ไฟล์ PNG ทำงานได้ดีเป็นพิเศษ เนื่องจากสามารถปรับขนาดได้ง่ายมาก หมายความว่าคุณสามารถปรับขนาดโค้ด QR ได้อย่างง่ายดาย ขึ้นอยู่กับตำแหน่งที่คุณต้องการวาง